Rampen & veldslagen

Als ik ook dit verslag begin met wat ik via internet in de Nederlandse kranten heb gelezen lijk in herhaling te vallen. In dit geval is het ook niet waar, want het is andersom. Vandaag stond onder meer op het programma om 's avonds te gaan eten in Eastbourne. Een badplaats aan de Zuid-Engelse kust, vooral bekend om zijn eeuwenoude pier. En die wilden wij natuurlijk ook wel even zien, konden we gelijk daar eten.

Maar eerst zijn we de kalkrotsen en kliffen (wat is het verschil?) van Beachy Head en The Seven Sisters gaan bekijken. De krijtrotsen zijn al behoorlijk oud, namelijk zo'n 65 miljoen jaar (u weet wel, het Cretaceous toen er ook nog dinosaurussen waren). In de huidige tijd zijn de rotsen ook wel bekend van enkele films, zoals The Living Daylights, Harry Potter en de Vuurbeker (het WK Zwerkbal!) & Robin Hood Prince of Thieves. En daarnaast stegen hier in de Tweede Wereldoorlog de vliegtuigen van de geallieerden op en plegen er nu nog jaarlijks 17 mensen zelfmoord.

Maar toen we daar boven bij die rotsen stonden, zagen we beneden ons bij Eastbourne flinke rookwolken. Overduidelijk stond de wereldberoemde oude pier in lichterlaaie. Daar nog gaan eten konden we dus wel vergeten. En toen we later in Seaford gingen eten, stond de brand inmiddels ook op internet.

De ervaring van gisteren mocht er echter ook zijn, namelijk een heuse veldslag. In het vorige verslag over Windsor Castle heb ik het al gehad over Willem de Veroveraar, die in 1066 de Engelse troon veroverde. Hij deed dit onder meer door zijn Engelse rivaal, koning Harold te verslaan. Niet in Hastings (daar was Willem 2 weken eerder aan land gekomen met 500! boten) maar in Battle (1x raden wat er eerst was: de plaatsnaam of het gevecht). En het was niet zomaar een gevecht, nee een heuse veldslag. Twee legers van 7.000 man stonden tegenover elkaar, de Engelsen bovenop de helling, de Normandiërs onderaan. En vervolgens elkaar een hele dag proberen de kop af te hakken (of op een andere minstens zo wrede manier te doden) met speren, pijlen, zwaarden, schilden, knuppels, paarden, zeisen, maliënkolders, katapulten & stenen. En wij mochten die veldslag weer helemaal opnieuw meemaken. Nou ja, soort van dan (via een -Nederlandse!- audiotoer).

En dat was nog niet de laatste veldslag of ramp van de afgelopen dagen. Zoals al eerder geschreven hebben we hier een tennisbaan. Met gisteren Luuk & Daan tegen "de oudjes ". Gezien het voorgaande, laat de uitslag zich raden.

Ten slotte nog in antwoord op de vraag over de torenkamer van Daan: jawel, helemaal voor hem alleen. Maar dat moet dan ook wel met zo'n hemelbed (zie foto).