Patu - het dorp
Blijf op de hoogte en volg Gunther
26 April 2016 | Italië, Patù
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
waarop een kerk een kar met paard
een slagerij J. van der Ven.
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
maar 't is waar ik geboren ben.
Deze regels komen naar boven bij het zien van het dorp waar we zijn, Patu. Ooit geschreven voor Deurne, het doet mij denken aan Gerwen (zes jaar of zo?). Een oud Renaultje 4, een gemotoriseerde driewieler, mensen die op zaterdagavond 7 uur achter elkaar naar de kerk lopen, een bakker, een kleine buurtsuper (Coop ipv Spar of Végé) waar je boodschappen ingepakt worden bij de kassa & ze bijna kwaad worden als je zelf de tomaten wil pakken, dezelfde politieman die je iedere dag tegenkomt, je waant je 40 jaar terug in de tijd. Maar natuurlijk ook verschillen: geen Friettent, maar een pizzeria 's, waar je pizza's voor € 3 kunt kopen.
En ook het restaurant waar we de eerste avond gaan eten hanteert bijna historische prijzen. Ze verstaan er ook geen woord Engels, zoals bijna nergens. Maar het onbekende Italiaanse eten dat op tafel komt, is er niet minder lekker om. En omdat het eten maar door blijft komen, hebben we geen tijd om een spel te doen. We hebben ook maar besloten alle telefoons midden of tafel te leggen (wie er het eerste aankomt, moet de volgende dag trakteren!) en er wordt vooral volop gekletst over de leuke kant van het Oelbert, waarbij er imitaties worden gedaan van leraren.
De zondag beginnen we zowaar aan het zwembad; sommige van ons ook hééél even in het zwembad, maar dat is toch nog erg koud. Maar goed voorbereid als we zijn, kunnen we -als het wat kouder wordt- verder met spellen: eerst een nieuwe (Dominion, gewonnen door Luuk) & later het vertrouwde Catan (met Daan op eenzame hoogte). Maandag het eerste dorpje in de omgeving verkend: Gallipoli, een klein havenstadje. Je gaat er dan vanuit dat het op een maandag in april niet zo druk zal zijn (het is hier geen vakantie & het toeristenseizoen is nog maar nauwelijks begonnen), maar het blijkt er overvol. Dit blijkt te komen omdat het 25 april is: Festa della libertà, het feest van de vrijheid. 71 jaar geleden ontstaan toen Italië door de partizanen bevrijd is van de Duitse bezetting & het fascistische regime van Mussollini. Tegenwoordig wordt vooral de vrijheid gevierd.
Bij thuiskomst was het zo erg afgekoeld, dat we zelfs de verwarming hebben aangezet. En zelf koken hebben we maar niet gedaan, pizza's halen bij de lokale pizzeria blijkt te aanlokkelijk.
waarop een kerk een kar met paard
een slagerij J. van der Ven.
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
maar 't is waar ik geboren ben.
Deze regels komen naar boven bij het zien van het dorp waar we zijn, Patu. Ooit geschreven voor Deurne, het doet mij denken aan Gerwen (zes jaar of zo?). Een oud Renaultje 4, een gemotoriseerde driewieler, mensen die op zaterdagavond 7 uur achter elkaar naar de kerk lopen, een bakker, een kleine buurtsuper (Coop ipv Spar of Végé) waar je boodschappen ingepakt worden bij de kassa & ze bijna kwaad worden als je zelf de tomaten wil pakken, dezelfde politieman die je iedere dag tegenkomt, je waant je 40 jaar terug in de tijd. Maar natuurlijk ook verschillen: geen Friettent, maar een pizzeria 's, waar je pizza's voor € 3 kunt kopen.
En ook het restaurant waar we de eerste avond gaan eten hanteert bijna historische prijzen. Ze verstaan er ook geen woord Engels, zoals bijna nergens. Maar het onbekende Italiaanse eten dat op tafel komt, is er niet minder lekker om. En omdat het eten maar door blijft komen, hebben we geen tijd om een spel te doen. We hebben ook maar besloten alle telefoons midden of tafel te leggen (wie er het eerste aankomt, moet de volgende dag trakteren!) en er wordt vooral volop gekletst over de leuke kant van het Oelbert, waarbij er imitaties worden gedaan van leraren.
De zondag beginnen we zowaar aan het zwembad; sommige van ons ook hééél even in het zwembad, maar dat is toch nog erg koud. Maar goed voorbereid als we zijn, kunnen we -als het wat kouder wordt- verder met spellen: eerst een nieuwe (Dominion, gewonnen door Luuk) & later het vertrouwde Catan (met Daan op eenzame hoogte). Maandag het eerste dorpje in de omgeving verkend: Gallipoli, een klein havenstadje. Je gaat er dan vanuit dat het op een maandag in april niet zo druk zal zijn (het is hier geen vakantie & het toeristenseizoen is nog maar nauwelijks begonnen), maar het blijkt er overvol. Dit blijkt te komen omdat het 25 april is: Festa della libertà, het feest van de vrijheid. 71 jaar geleden ontstaan toen Italië door de partizanen bevrijd is van de Duitse bezetting & het fascistische regime van Mussollini. Tegenwoordig wordt vooral de vrijheid gevierd.
Bij thuiskomst was het zo erg afgekoeld, dat we zelfs de verwarming hebben aangezet. En zelf koken hebben we maar niet gedaan, pizza's halen bij de lokale pizzeria blijkt te aanlokkelijk.
-
26 April 2016 - 19:43
Gerrit :
Hoi italie .
Mooi dat je zo ver van huis aan je geboorte dorp denk heel byzonder maar mooi.
Heerlijk toch dat je daar alleen maar Italiaans hoort daarvoor ben je toch daar .
Engels hoort niet in dit gedeelte van Europa . Al zijn de meningen net als altijd verdeeld .
Hier lijkt het wel winter het is kouder als met kerst rond het vriespunt s,nachts en morgen met koningsdag niet veel beter dat is jammer., misschien word Mei beter.
Nog veel plezier op naar de volgend pizza.
Gr oma & opa
-
27 April 2016 - 12:05
Ellen:
Om even nostalgisch te blijven... Patu zou ook zo Keteldorp, het dorp van Pietje Puk, kunnen zijn. -
29 April 2016 - 11:27
Steef:
Leuk verhaal. Vanmorgen pas ontdekt, want het stond bij reclame. We zouden 3 dagen op vakantie gaan maar dat gaat niet door omdat het 8 mei Moederdag is en 9 mei komen we bij jullie. Tot ziens, Rie en Steef -
29 April 2016 - 19:07
Ingeborg:
Leuk om te lezen! Jullie vermaken je goed in Bella Italie. Gezellig geschreven Gunther.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
