Aigüestortes i Estany de Sant Maurici - vervolg

De plek waar we zijn, het nationale park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici, lokt als het ware uit om te gaan wandelen. En dat hebben we dus -na maandag- dinsdag & vandaag weer gedaan, met 1 rustdag ertussen. Nog steeds met prachtig weer. Hoewel, of misschien wel daardoor, er maandagavond een mini-tornado over de camping is gekomen. Wij hebben er weinig van gemerkt, omdat we in het nabij gelegen dorpje waren. Maar er waren meerdere tenten gescheurd van mensen, die daardoor de nacht in de speelhal van het hoofdgebouw moesten doorbrengen. Hierdoor konden wij 's avonds niet poolen. Ieder zijn verdriet ...

Dinsdag zijn we eerst met de auto naar de westkant van het park gereden, naar Boi. De wolken hangen onderweg vrij laag, waardoor we zelfs een deel boven de wolken rijden, een heel bijzonder gezicht. Vanaf Boi weer met een 'taxi' het park in. Dit keer geen avontuurlijke wandeling omlaag, maar over vrij vlakke (& dus saaiere volgens de kinderen) paden door een vallei. Niet echt te vergelijken met de dag ervoor (lieflijk als omschrijving lijkt het meest op z'n plaats), maar wederom prachtig mooi, vooral de Catalaanse koeien midden in de vallei, totaal niet schuw (net als schapen & geiten die we hier op andere plekken tegenkomen en zonder probleem de wegen bezet blijven houden als je er langs probeert te rijden). Bij terugkomst in Boi rond 4 uur zijn we behoorlijk gevloerd. Gelukkig kun je hier op zo'n beetje ieder moment van de dag lekkere tapas krijgen. Op dit soort momenten smaken ze nóg beter en dus genieten van de (Catalaanse) Patates Braves, Vedellas Estofat (gestoofd kalfsvlees), croquettas, formatge (kaas), pa (brood) en sipia (soort inktvis).

Vandaag wilden we vanuit Espot naar Estany (meer) Negre, maar na lang wachten bij de taxi's, bleek deze tocht vandaag niet te gaan. Na enig overleg c.q. discussie daarom maar in de auto gestapt op weg naar de zuidingang van het park bij Capdella. Vanaf hier met de kabelbaan omhoog naar Estany Gento op ruim 2.200 meter. Ook hier weer volop meren, maar vooral spitse toppen & kale, rotsachtige bergflanken. Vanaf het meer is er een wandeltocht naar beneden, grotendeels langs een oude spoorlijn, inclusief net niet ingezakte spoortunnels. Ruim nadat Luuk & Daan beneden zijn (in plaats van broodkruimels zetten ze af en toe stenen op elkaar om ons de richting te wijzen), komen ook Ellen & ik weer bij het benedenstation van de kabelbaan.

Ook nu weer geldt dat de foto's van de beide dagen het ongetwijfeld beter weergeven dan mijn omschrijving. Morgen op weg naar onze laatste bestemming: Girona!