Toen we afgelopen dinsdagavond terugliepen van het café waar we Champions League hadden gekeken naar het huisje, zei Eline dat dit de mooiste vakantie ooit was. Op zich natuurlijk een leuk compliment voor ons, maar aan de andere kant ook niet helemaal eerlijk. We spelen natuurlijk wel een beetje vals, omdat we ze voor de eerste keer meenemen in het vliegtuig en dan ook nog naar Portugal. Maar legt aan de andere kant ook wel een druk op ons, om de rest van de vakantie ook minstens zo leuk te maken.

En dat hebben we gisteren al aardig proberen te verpesten. Want wat hadden we bedacht: een uitstapje! Ja, ja, zoals echte ouders vinden we het niet zo verantwoord om de hele tijd alleen maar aan het zwembad te liggen. Wat zijn dan zoal de mogelijkheden om te doen? Bijvoorbeeld een leuk plaatsje bezoeken?!. Wij hadden gekozen voor Monchique, een (volgens de reisgids) gezellig, pittoresk plaatsje, richting de bergen en vlakbij het hoogste punt van de Algarve. Vier kilometer voor dit plaatsje was het “Parque da Mina”, een themapark rondom een oude ijzerertsmijn, met speeltuin, dieren, museum etc. Toen we de parkeerplaats opreden (gratis parkeren), stonden er twee andere auto’s, ofwel niet heel erg druk. Zou dat iets betekenen? De entreeprijs leek mee te vallen, maar was achteraf toch erg duur. Want zoals Eline het uitdrukte, het was erg saai! En dat klopte ook, er was werkelijk niets aan. Buiten een uitkijktoren, een stuk of tien volières, een ingestorte mijningang en wat andere dieren was er werkelijk niets te zien. We hebben ons nog enige tijd weten te vermaken met zoveel mogelijk selfies maken (vooral Murph de geit was hiervoor erg populair), maar binnen een uur stonden we weer buiten. Vervolgens doorgereden naar Monchique, waar we eerst hebben gegeten (en Lisanne en Eline eindelijk hun eerste hamburger kregen).

Daarna op zoek gegaan naar het, volgens het boekje, mooie centrum met vooral een prachtige kerk. Dus wij de kerk in, blijkt er net een lijkkist voorin de kerk te staan met slechts een aantal mensen erom heen. Ofwel, niet de beste timing om de kerk te bezoeken. Om het centrum te bereiken hadden we al een flinke trap moeten beklimmen en dat in de brandende zon. Dit alles zorgde ervoor dat de verzuchtingen om toch maar zo snel mogelijk richting het zwembad thuis te gaan niet van de lucht waren. Aardig als wij zijn, hebben we dat dan maar gedaan. En zo werd het toch nog een leuke middag ….

’s Avonds weer naar hetzelfde café als de vorige avond, voor de tweede halve finale in de Champions League: Chelsea tegen Atletico Madrid. Wederom in dezelfde opstelling: Luuk en ik voor de t.v. en de overige vier aan een ander tafeltje spelletjes doen (wel nadat ze ruimschoots gebruik hadden gemaakt van de Wi-Fi om bij te blijven met weet ik wat). Ofwel, gelukkig toch nog een goede afsluiting van deze dag. En op weg naar echt de mooiste vakantie ooit?